تبادل لینک هوشمند 
آهای بوسوخته دیلان (آهای دلسوختگان)
آهای ناجه به دیلان (آهای آرزو به دل ها)
خدا پرستان!
داره به دستان! (کشاورزان داس به دست)
جوانان! پیران! گیلانه شیران!
ویریزید ، ویریزید (برخیزید، برخیزید)
شیمی جانه قوربان (فدای جان شما)
میرزا کوچی خان
سورخه جنگل جه خونا آتش (جنگل سرخ رنگ شد از خون و آتش)
باره به دشتان، گولوله وارش (به دشت ها، باران گلوله می بارد)
اگه ایتا مرده، هیزارتا نامرده (اگر یک مرد باشد، دربرابرش هزار نامرد است)
جنگله دیل پوره شیمی صدا توره (دل جنگل هم برای طنین صدای شما تنگ است)
ویریزید دونیا بکنید، دیل به دریا بزنید (برخیزید، دل از دنیا بکنید و دل به دریا بزنید)
ویریزید ، ویریزید (برخیزید، برخیزید)
شیمی جانه قوربان (فدای جان شما)
میرزا کوچی خان
می تن پوره زخمه، می دیل پوره درده (تن من پر از زخم و دلم پر از درد است)
هوا چه بورانه، گیلان چقد سرده (هوا بورانی و سوزناک است، گیلان چقدر سرد شده است!)
غوصه دارم بار بار (غصه های بسیاری دارم)
وارش باره زار زار (آسمان، زار زار گریه می بارد)
جنگله دیل پوره غمه، را دکفید (دل جنگل پر از غم است، راه بیافتید)
تنها به میدان درمه من، را دکفید (من به تنهایی در میدان هستم، راه بیافتید)
عشقه تماشا نوکونید (فقط عشق خود را تماشا نکنید)
غیرته حاشا نوکونید (غیرت خود را حاشا نکنید)
ویریزید ، ویریزید (برخیزید، برخیزید)
شیمی جانه قوربان، میرزا کوچی خان (فدای جان شما، ای میرزا کوچک خان)
نظرات شما عزیزان:
منم یه وبلاگ دارم که لیست همه دوستام داخلشه ، بهشون پیشنهاد دادم وبلاگ مهدیزاده را ببینند ، تو هم وبلاگت رو توی این لیست لینک کن ، کار خیلی راحتیه ، اینجوری بازدید وبلاگت خیلی زیاد میشه...
http://www.mehrnooosh.loxblog.com
میرزایونس کوچک خان
بیا فصل بهاره میرزا کوچک
دل من بیقراره میرزا کوچک
بنازم اسب و خورجین و تفنگت
که دائم در شکاره میرزا کوچک
تمام کوه و جنگل خانه‌ی توست
که پایت استواره میرزا کوچک
تو با حق بودی و حق یاور توست
به غیر حق چکاره میرزا کوچک
تو کردی تکیه بر عهد خداوند
که عهدش پایداره میرزا کوچک
پیمبر تکیه بر حنّانه می‌داد
تو تکیه‌گات چناره میرزا کوچک
چرا دشمن حریص کشتن توست
مگر دشمن تتاره میرزا کوچک
هر آنکس با تو دشمن بود دیدیم
سرش بالای داره میرزا کوچک
صدایت دلنشین و دلنوازه
دو چشمت چشمه‌ساره میرزا کوچک
خودت گل عارضت گل کاکلت گل
وجودت لاله‌زاره میرزا کوچک
از آن روزی که کشتند کوچک ما
جهان چون شام تاره میرزا کوچک
ببین «سیمرغ» می‌گرید به خاکت
دو چشمش اشک‌باره میرزا کوچک
تی واسی من دامان بوشومای
افسورده و نالان بوشومای
جنگل سیاه و سرده
می آهه دیل پور درده ای داد
چقدر جنگله خوسی مردومه واسی خسا نوبوسی
می جانه جانانای
می نفس آی پیله کس میرزا کوچی خانای
چندی وا تره بخوانم
درازه گردن آی سیاه چشم و ابرو
بلند بالا هیبتای جان
تی او غیرته قوربان
چقدر دامانم گردی شیشلو بیگتی
پاپیچ دَوَستی همراه صفر خان
تی او غیرته قوربان
ترای دونبال بوکودن
ترا با سپاهیان
با حیدر خانای دامان به دامان
کوهان به کوهان نامرده رضا خان
بولن بالا می هیبتای جان
آی تی او غیرته قوربان
ترای دستگیر بوکودن
اوتول بینشانن روانه کودن
لاجانه بازار غریبه میان
پیش او موشیرخان
آخ تی او غیرته قوربان
چقدر ایستنطاق بدای
مچه غورصا بو، نامردان دست
تره چوب بزن،تماشا بدن
چوبم بوخوردی، اقرار نوکودی
از آدم موشیرخان
تی او غیرته قوربان
همه جا چو به
هیبت پورِ تو به
نوکونه هیچ ایقرار
آی گیله مردان ویریزید بلبل بینیشته دارسر
وقت رعیتی بامو جغلان بشویدی کارسر
بجا کجا بخوردیمی مناصفه مرابحه
غرامتا ندایمی مایه بامو می بارسر
باغه رمش نداریمی پایه چموش نداریمی
خانه ی سر خرابا بو فاکون و هم تلار سر
کاشتن و پیش کاول زدن مرز بجارا واکودن
قوت کرگدن خایه خوک پائی بجارسر
نشاست کودن چه مشکله ویجین دوباره سخت سر
قربان بشم بیکاریا قهوه خانه بازار سر
آمه بجار چور ببو ارباب غرامت فاگیره
قرضیه ر اوسه کونه هر ساعته پا کار سر...
هرچه بگفتم سر بسر مرا بامو آخر بسر
شاعرک قنبرک گوشه نشین زار سر
خاک ایران توتیا شد زیر سم اسب دشمن
تا به کی ای شیر بنمودی تو اندر بیشه مسکن
خطه زیدق سرا و گوشه گوراب زرمخ
کوه قاف است این ، طلسم جادوان یا چاه بیژن
مردم از شاه و وزیر و دیگران مایوس اما
جمله بر آنند کی ملک از تو خواهد گشت گلشن
ملت ایران به امید تو و تو توی جنگل
عار ناید چون تویی را روز و شب آسوده خفتن
داستان شارل و ناپلئون و ویلهم و سکندر
قصه پاریس و نروژ و خاک یونان دشت ژرمن
کهنه شد ای پور پاک کاوه اسمعیل ثانی
خیز از جا ریشه اعداء دین از بیخ بر کن
کله پر شور باید مردم رزم آزما را
بالله اندر جنگ ناید پیروی عقل کردن
آی گیله مردان ویریزید بلبل بینیشته دارسر
وقت رعیتی بامو جغلان بشویدی کارسر
بجا کجا بخوردیمی مناصفه مرابحه
غرامتا ندایمی مایه بامو می بارسر
باغه رمش نداریمی پایه چموش نداریمی
خانه ی سر خرابا بو فاکون و هم تلار سر
کاشتن و پیش کاول زدن مرز بجارا واکودن
قوت کرگدن خایه خوک پائی بجارسر
نشاست کودن چه مشکله ویجین دوباره سخت سر
قربان بشم بیکاریا قهوه خانه بازار سر
آمه بجار چور ببو ارباب غرامت فاگیره
قرضیه ر اوسه کونه هر ساعته پا کار سر...
هرچه بگفتم سر بسر مرا بامو آخر بسر
شاعرک قنبرک گوشه نشین زار سر
زن اگر شیطنت نکند...
اگر برای گریه به آغوشت پناه نیاورد...
اگر تمام حرفهایش را برای تو نگوید...
اگر حسادتش را از روی بزرگی عشقش نبینی...
اگر صدایش و بوی تنش دلت را نلرزاند...
که...زن نیست..........!
زن سراسر ناز است و... نیاز................
وتو مرد...تو اسطوره ی زندگی زنی...
پس مرد باش.............................!
گیسویت را نمی خواهم با آن زلفکان بر پیشانی رهایت
و کمان ابرویت را
یا نرگس چشم
یا غنچه ی دهان
یا قامت سرو...
یا لب لعل
و ماه صورتت را
نمی خواهم
آه، اگر چیزی هست برای رام کردن این اسب وحشی روح من
صدایت صدایت صدایت
تنها صدایت حتی از پشت تلفن ...
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: